بندر چاه بهار
بندر چاه بهار جنوب شرقی ترین شهر ایران در سواحل دریای عمان و اقیانوس هند قرار دارد و فاصله آن تا تهران ۱۹۰۰ کیلومتر می باشد، بندر چاه بهار درگذشته به بندر تیس معروف بوده که خرابه های آن هنوز در ۹ کیلومتری چاه بهار به چشم میخورد، این بندر درگذشته های دور از اهمیت فراوانی برخوردار بود و یکی از مراکز مهم تجارت در منطقه به حساب می آمد و با سواحل جنوب شرقی آسیا، شبه قاره هند و سواحل جنوبی خلیج فارس در ارتباط بوده است که به مرور زمان از رونق آن کاسته شد.
این شهر تقریباً از پنجاه سال پیش تا به حال تجدید حیات شد و بخصوص بعد از انقلاب به اهمیت بیشتر آن افزوده شد و هم اکنون یکی از بنادر آزاد تجاری مهم ایران محسوب می شود. بندر چاه بهار گذشته از ارزشهای تجاری، اقتصادی و بندر آزاد، موقعیت ممتازی در فضاهای طبیعی، ساحلی، تاریخی، سیاحتی و اقامتی دارد.
بعضی از آثار تاریخی و طبیعی و دیدنی شهرستان چاه بهار عبارتند از:
- امامزاده سید غلام رسول
- محوطه بن داود
- محوطه گراکی کوه
- قلعه پیروزگت
- قلعه جمپ
- قلعه باستانی تیس
- قلعه قصر قند
- غار تیس
- پناهگاه حیات وحش بخصوص تمساح ایرانی
- درخت کهنسال مکر
- تاسیسات تجاری و سیاحتی چاه بهار
شهرستان ایرانشهر
شهرستان ایرانشهر یکی از شهرهای مهم و بزرگ استان سیستان و بلوچستان است، این شهر که در وسط استان قرار گرفته تا مرکز استان ۳۶۰ کیلومتر و تا تهران ۱۵۵۰ کیلومتر فاصله دارد. در کتب دینی زرتشت از این شهر به نام پهله ( پهره ) نام برده شد و پهله به معنای شهر بزرگ میباشد، گفته می شود وقتی اسکندر به سوی هند عازم بود سه ماه در این شهر که مکانی خوش آب و هوا بود اردو زد تا بتواند سپاهیان خود را ترمیم و آماده کند، امّا به مرور زمان و به دلایل گوناگون این منطقه رو به ویرانی نهاد.
در روزگار قاجار فیروز میرزا پسر عباس میرزا که فرمانفرمای کرمان و بلوچستان بود برای رسیدگی به اوضاع منطقه و ساخت پادگان نظامی شخصاً به این منطقه سفر کرده و به این نتیجه رسید که فهره ( ایرانشهر) برای ساخت یک پادگان و دژ نظامی مناسب است و طی هفت سال دژ مستحکمی بوسیله استاد حسین معمار باشی کرمانی ساخته و به نام ناصریه افتتاح می شود، این پادگان (قلعه ) شامل مکان های زیر می باشد :
- عمارت شاه نشین
- زندان
- ساختمان ذخیره
- قورخانه
- توپخانه
- سربازخانه
- مسجد
- تدارکات و آشپزخانه
- قراول خانه
- حمام
- دژ و دیوار دفاعی مستحکم
این شهرستان که ۵۸۰ متر بالاتر از سطح دریاست با عبور رودخانه های سرباز، دامن و بمپور دارای زمینهای کشاورزی و باغهای حاصلخیزی است که قابلیت کشت میوه ها و محصولات گرمسیری را دارد، نام این شهر در سال ۱۳۱۶ خورشیدی با تصویب فرهنگستان علوم از فهره به ایرانشهر تغییر داده شد و از این تاریخ تا به امروز توسعه های شهری در آن نمود بیشتری پیدا کرد.
بعضی از فضاها و جاذبه های تاریخی، دیدنی و طبیعی ایرانشهر عبارتند از :
- باغهای مرکبات و میوه های تابستانی
- رودخانه سرباز و تمساح ایرانی در آن
- پارک جنگلی به پور
- منطقه حفاظت شده بزمان
- چشمه آبگرم جمشید
- چشمه آبگرم اسپیدژ
- چشمه آبگرم کنتی
- چشمه آبگرم هودیان
- چشمه آبگرم تنگ
- چشمه آبگرم مکسان
- چشمه آبگرم نشست
- چشمه آبگرم پای کوه سرخ
- چشمه آبگرم پوزه دباغ
- چشمه آبگرم بزمان
- چشمه آب معدنی کتوکان
- قلعه باستانی و تاریخی بزمان
- قلعه باستانی و تاریخی مسکونان
- قلعه باستانی و تاریخی چهل دختر
- قلعه باستانی و تاریخی دامن
- قلعه باستانی و تاریخی سعید آباد
- قلعه باستانی و تاریخی نیروزآباد
- قلعه باستانی و تاریخی هریدوک
- قلعه باستانی و تاریخی پیپ
- قلعه باستانی و تاریخی دوست محمد خان
- قلعه باستانی و تاریخی اسپیدژ
- قلعه قدیمی ایرانشهر
- قلعه قدیمی يعد قاد
